Spasiba! – говорит польская интеллигенция России и россиянам

Zwracamy się do obywateli Federacji Rosyjskiej z podziękowaniami i apelem o pojednanie. Jesteśmy pod wrażeniem pomocy i solidarności, jakich doświadczamy od państwa rosyjskiego, a także zwykłych mieszkańców Rosji, w tragicznych dla nas okolicznościach.

Обращаемся к гражданам России с благодарностью за их призыв к примирению. Мы восхищены той помощью и солидарностью, которые обращены к нам как со стороны российского государства, так и со стороны рядовых жителей России в этот трагический для нас период.

__________________________________

Мы, граждане Польши, которая на протяжении последних семидесяти лет не могла примириться с потерей своих лучших сынов, убитых в катынском лесу, обращаемся к гражданам России с благодарностью за их призыв к примирению.

Мы восхищены той помощью и солидарностью, которые обращены к нам как со стороны российского государства, так и со стороны рядовых жителей России в этот трагический для нас период. В авиакатастрофе под Смоленском вблизи Катуни мы утратили не только главу государства, но и снова, как семьдесят лет тому назад, потеряли часть элиты независимой Польши.

Преступление, совершенное по отношению к польским офицерам в 1940 году, развело наши народы на многие годы. Сейчас мы стоим окропленные кровью наших современников, капли которой в очередной раз просачиваются во все ту же землю. Оба эти события объединяет место и боль, и если первое было следствием сталинского террора, который затрагивал и самих россиян, то второе явилось несчастьем, за которое мы не можем винить хозяев российской земли.

Переживая сегодняшнюю трагедию, мы понимаем и чувствуем, что мы не одни, так как это было семьдесят лет тому назад. Мы ощущаем, что рядом с нами, объединяясь в сочувствии и говоря на всем понятном языке жестов и помощи, находятся власти и граждане России – государства, являющегося правопреемником СССР. Мы воспринимаем эти жесты и слова особенно ощутимо, ибо они являются отрицанием сущности преступления многолетней давности – они являются манифестацией такой России, которой мы всегда желали ее народу.

Мы – граждане Польского Государства, но в то же время мы духовные дети поляка Папы Римского Иоанна Павла II. Это наследие обязывает нас просить слова, не оставляя этой солидарности без ответа.

Поэтому мы обращаемся к российскому народу: пускай эта свежая кровь, разлитая под Катынью, объединит нас, пускай поможет нам примириться друг с другом. Пусть станет она знаком нового начала в российско-польских отношениях, которые не отягощены недоверием, ложью и обидами. Пусть поляки и россияне вместе сообща для всего мира примером того, что можно быть выше жестокой судьбы. Ибо мы верим в то, что нас объединяет общее убеждение: побеждает не зло, побеждает и торжествует только добро!

За то добро, которое мы получаем от Вас в эти дни, мы благодарим Вас от всего сердца. Мы очень надеемся на то, что вместе с Вами мы можем создавать благо в будущем – благо для Польши, для России, для Европы.

Здислав Юрковски, Ксендз профессор Ян Щепаняк, Александер Галос, Бартоломей Сенкевич

Фонд Европейских Исследований "Сарматия" ("Sarmacja") в Кракове

Малгожата Ноцунь, Анджей Бжезецкий

Новая Восточная Европа ("Nowa Europa Wschodnia")

Ксендз Адам Бонецкий

Тыгодник Повшехны ("Tygodnik Powszechny")

Марек Дзевенцкий

Портал Oнет (Onet.pl)

_____________________________________

My, obywatele Polski, która przez ostatnie siedemdziesiąt lat wciąż nie pogodziła się z utratą swoich najlepszych synów zamordowanych w lesie katyńskim, zwracamy się do obywateli Federacji Rosyjskiej z podziękowaniami i apelem o pojednanie.

Jesteśmy pod wrażeniem pomocy i solidarności, jakich doświadczamy od państwa rosyjskiego, a także zwykłych mieszkańców Rosji, w tragicznych dla nas okolicznościach. W katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, w pobliżu Katynia, straciliśmy nie tylko głowę państwa, ale i znów, jak przed siedemdziesięciu laty, część elity niepodległej Polski.

Zbrodnia dokonana na polskich oficerach w 1940 roku podzieliła nasze narody na pokolenia. Teraz stoimy porażeni krwią współczesnych, która po raz kolejny wsiąkła w tę samą ziemię. Oba wydarzenia łączy miejsce i ból, ale o ile pierwsze było wynikiem stalinowskiego terroru, dotykającego także samych Rosjan, drugie było nieszczęściem, za które nie można winić gospodarzy.

Przeżywając dzisiejszą tragedię widzimy, że nie jesteśmy sami, tak jak to było siedemdziesiąt lat temu. Są z nami, łącząc się we współczuciu i powszechnie zrozumiałym języku gestów i pomocy, władze i obywatele Rosji – państwa, które jest prawnym sukcesorem ZSRR. Odbieramy te gesty i słowa szczególnie silnie, bo są zaprzeczeniem istoty zbrodni sprzed lat – są manifestacją takiej Rosji, której zawsze życzyliśmy jej mieszkańcom.

Jesteśmy obywatelami Państwa Polskiego, ale i duchowymi dziećmi papieża Polaka – Jana Pawła II. To dziedzictwo zobowiązuje nas do zabrania głosu, niepozostawienia tej solidarności bez odpowiedzi.

Dlatego zwracamy się do rosyjskiego narodu: niech ta nowa krew rozlana pod Katyniem nas połączy, niech pomoże nam pojednać się ze sobą. Niech będzie znakiem nowego początku w relacjach polsko-rosyjskich, relacjach nieobarczonych nieufnością, kłamstwem i urazem. Niech Polacy i Rosjanie wspólnie staną się dla świata przykładem wzniesienia się ponad okrutny los. Bo wierzymy, że łączy nas to samo przekonanie: zło nie zwycięży, zło będzie dobrem przezwyciężone!

Za to dobro, którego od Was doświadczamy w tych dniach, z całego serca dziękujemy. Jesteśmy pełni nadziei, że wspólnie możemy budować dobro w przyszłości – dla Polski, dla Rosji, dla Europy i świata.

Zdzisław Jurkowski, Ks. prof. Jan Szczepaniak, Aleksander Galos, Bartłomiej Sienkiewicz

Fundacja Badań Europejskich "Sarmacja" w Krakowie

Małgorzata Nocuń, Andrzej Brzeziecki

"Nowa Europa Wschodnia"

Ks. Adam Boniecki

"Tygodnik Powszechny"

Marek Dziewięcki

Onet.pl

Блог автора – матеріал, який відображає винятково точку зору автора. Текст блогу не претендує на об'єктивність та всебічність висвітлення теми, яка у ньому піднімається. Редакція "Української правди" не відповідає за достовірність та тлумачення наведеної інформації і виконує винятково роль носія. Точка зору редакції УП може не збігатися з точкою зору автора блогу.